Geven wat je te geven hebt

Een gesprek tussen Marjolein Berendsen en Scarlet LePair.

Er zijn momenten dat je of naar je kinderen, partner, je privéleven, je cliënten of je werkleven toe jezelf kwijtraakt omdat je té veel wilt geven. Hoe kun je ervoor zorgen dat je geeft wat je te geven hebt en daarin bij jezelf blijven? Zeker wanneer je ook hooggevoelig bent en de neiging hebt om jezelf weg te cijferen, kan dat uitdagend zijn. Goed dus om hier even bij stil te staan. Marjolein en Scarlet Le Pair delen hun persoonlijke verhalen met je om het wat tastbaarder te maken.

Hoe merkte Marjolein dat ze bij zichzelf wegging

Marjolein: Mijn grootste keerpunt was de scheiding van de vader van mijn dochter negen jaar geleden. Ik had heel veel gegeven in dit huwelijk en was daardoor helemaal leeg geraakt. Ik sliep slecht, had haaruitval en ging altijd maar door en door. Rennen, vliegen, vallen en meteen weer opstaan. Ik kon gewoon echt niet meer. Toen dacht ik: ‘als ik zo niet gelukkig ben, hoe kan ik dan hiermee doorgaan?’ Toen kwam de scheiding en ik voelde me zó leeg. Het was echt een soort vrije val in ellende. Ik had zorgen over of ik nog wel in het huis kon blijven wonen en hoe vaak ik mijn dochter zou gaan zien. Tegelijkertijd had ik een super laag zelfbeeld. Zo had ik het gevoel dat ik gefaald had als moeder en het voelde alsof ik alles had weggeven. Van daaruit moest ik weer gaan leren hoe ik voor mezelf kon zorgen, gaan ontdekken wie ik dan wel ben en wat deze Marjolein nodig heeft.

Ik ontmoette toen Gangaji en zij bracht me weer terug naar mijn hart en naar mijn gevoel. Ik zat met haar in een sessie op het podium met 300 man in de zaal en zij vroeg mij toen: wat is er te midden van al deze pijn, van al deze leegte, van het zo slecht in je vel zitten? Wat is er nu te allen tijde in je hart? Ik kon toen zo afstemmen met die liefde en dat licht in mij. Toen dacht ik: ja, dit is het.’

Weer terug in contact en geven wat ik te geven heb

Marjolein: ‘Door daar steeds naartoe terug te gaan en meer en meer thuis te komen in mezelf, dus in mijn kracht, werd ik steeds meer als een boom. Steeds steviger. Ik ben daardoor ook gaan voelen dat ik het waard ben om van te houden. Ik denk dat we allemaal wel weten van de vele tools die er zijn om goed voor jezelf te zorgen. Maar het doen kan komen vanuit de mind, controle of ‘ik weet het’. Dat is een heel andere staat van doen als wanneer je het echt belichaamd hebt, er geworteld in bent. Dat maakt je gezond en dan kun je ook geven wat je te geven hebt. Het is ook niet voor niets dat de meest gezonde boom het gezondste en lekkerste fruit geeft.

Zo voel ik dat ook echt. Als ik echt goed voor mezelf zorg, geef wat ik wil geven en geef wat ik door te geven heb, blijf ik me gezond en gelukkig voelen. Dit maakt vervolgens ook dat ik kan voelen waar ik energie aan wil geven en waar ik energie van krijg.’

Hoe merkte Scarlet dat ze bij zichzelf wegging?

Scarlet: Sinds mijn vierde geef ik al healings en ik ben vrij vroeg, op 18-jarige leeftijd, met mijn eigen praktijk begonnen. Ik ontdekte dat ik al vrij snel tot de conclusie kon komen waar mensen pijn hebben, waar mensen een blokkade hebben zitten. Toen ik dat ging doorzetten naar mijn privéleven, ging het bergafwaarts. Zo zag ik waar mijn moeder zichzelf tekort deed, waar mijn vader zichzelf onzeker maakte, waar mijn vriend op vastliep en zichzelf ook te kort deed. Omdat ik het zag, wilde ik het ook graag oplossen. Ik wilde ze helpen.’

Opzoek naar andere methodes

Scarlet: ‘In plaats van dat ik ging kijken naar wat ik te geven had in die situatie, ging ik daar buiten kijken hoe ik ze kon helpen. Ik verzakte toen in privé, maar ook in de praktijk in methodes. Mijnn vader had bijvoorbeeld altijd een voorjaars- en een najaarsdepressie en ik kon daar niks aan doen. Ondanks dat ik me aan het verdiepen was in vitamines, hypnose, healing en magnetiseren. Ondertussen had ik mezelf helemaal niet meer in acht genomen. Ik merkte dat ik daardoor steeds verdrietiger werd en het voelde alsof ik had gefaald. Ik zag namelijk niet meer hoeveel mensen ik wel hielp en wat ik wel allemaal goed deed. Ook zag ik niet meer hoe erg mijn vriend mij wel waardeerde voor het feit dat ik er gewoon was. Ik voelde me op een gegeven moment niet meer mezelf.’

Twijfel over wie ik ben en wat ik te geven heb

Scarlet: ‘Ook begon ik te twijfelen aan mijn eigen paranormale gaven en aan mijn eigen intuïtie. Ik voel toch dat hier die energie naartoe gebracht moet worden en ik geef die energie toch door, waarom werkt het dan niet? vroeg ik mezelf af. Ben ik dan toch geen healer? Ik begon er echt aan te twijfelen en dat maakte dat ik moeier werd en geen zin meer had om wakker te worden. Laat me maar gewoon liggen, dacht ik, want ik doe niet wat ik te doen heb.

Ik wist wel wat ik te geven had, maar het kwam niet uit mijn handen. Voor mijn gevoel dan. Wat natuurlijk ook een illusie was, want ik deed wel heel veel goed in die tijd nu ik terugkijk. Ik had bijvoorbeeld wel super toffe resultaten met mijn readings, want dan mocht ik vertellen wat ik zag, wat ik voelde en wat ik doorkreeg. Het doorgeven van informatie ging dus heel erg goed, maar daar waar ik echt wilde geven om te helen en te helpen, stagneerde het. Omdat mijn focus vooral op deze mensen gericht was, zag ik niet meer wat ik wel goed deed en waar ik van nature goed in ben.’

In het reine komen met ‘geven wat ik te geven heb’

Scarlet: ‘Tot ik op een ochtend wakker werd en me realiseerde waarom het niet meer stroomde: ik werd gestresst van de overtuiging ‘ik doe het niet goed’. Dat was de switch voor mij om in het reine te komen met ‘ik heb te geven wat ik te geven heb’. Ik hoef niet te kijken naar hoe het probleem van de ander opgelost dient te worden, ik mag kijken naar wat mijn energie, mijn steentje in dit proces is en dat bijdragen.’

Door te geven wat ik te geven heb, begon het te stromen

Scarlet: ‘Op dat moment ben ik ook HSPL gestart. Ik werd mij er namelijk van bewust dat ik elke maand mag doorgeven wat ik door te geven heb en toen is het bij mij ook echt gaan stromen in mezelf. Ik deed dit allemaal al wel maar na mijn realisatie kwam er nog meer energie in mijn woorden te zitten. Dus het was niet alleen dat mensen mijn inzichten hoorden, die inzichten kwamen ook ineens nog meer binnen en werkten energetisch in ze door. Dat is weer die gezondste boom die gewoon geeft wat ze te geven heeft en die gewoon appels laat groeien en niet bezig is met dat ze peren zou moeten laten groeien, want het is een appelboom en geen perenboom.’

Mijn appels werden waardevol toen ik begon te geven wat ik te geven heb

Scarlet: ‘Toen brachten mijn appels nog meer vitamines en ik ontdekte dat mijn kracht echt in in het vertellen zit. Dus ik hoef mezelf helemaal niet af te vragen hoe ik iets kan oplossen en daarom bezig te gaan met een nieuwe methode. Wat wordt mij gegeven en wat mag ik doorgeven, zijn veel legitiemere vragen. Het probleem van iemand anders is van die persoon en ik mag mijn steentje bijdragen aan het proces. Ik mag iets aanreiken, maar het is aan hun om het op te pakken.’

Hsp en geven wat je te geven hebt

Marjolein: ‘Als hsp, wat wij beiden ook zijn, voel je ook wat een ander wat nodig heeft en daarom ben je geneigd om meteen te gaan uitreiken. Terwijl het dus soms juist goed is om de ander in zijn of haar proces te laten gaan. Zoals toen mijn dochter begon te leren lopen, was ik heel erg geneigd om haar op te willen vangen wanneer ze viel of om haar op te rapen. Maar dat vallen heeft ze juist nodig om uiteindelijk helemaal te kunnen gaan vertrouwen op wie ze werkelijk is en wat ze kan. In de opleiding tot holistisch therapeut leren wij onze studenten daarom ook om juist iets meer naar achter te gaan zitten, in die ontspanning. Hierdoor kun je veel meer voelen wat er doorkomt.’

Geef wat je te geven hebt

Kom dus eerst helemaal thuis bij jezelf en doe wat bij jou past. Thuiskomen in jezelf doe je door jezelf goed te gronden. Dat maakt dat je veel meer kunt voelen waar je op mag focussen, waar je de energie naartoe wilt laten stromen en wat gewoon door je heen komt vanuit de flow van het leven. Dan gaan de methodes die je hebt geleerd vervolgens ook een soort verlengstuk worden van wat je door te geven hebt. En dan voel je dus dat het stroomt. Dat wat niet stroomt, daar moet je heel hard aan werken. Uiteindelijk kost dat alleen maar heel veel energie. Dat gaat dus ten koste van je mooie appelboom. Geef daarom appels als je appels te geven hebt en laat iemand anders zorg dragen voor de peren.

– Zomasté